De Onyx :                                                                                                                 Wout van Gils.
ALGEMEEN
Bij deze mutatie wordt de bruine phaeomelanine belet in haar ontwikkeling, daardoor wordt de eumelanine iets matter maar in de rugdekdriehoek (tussen de bestreping) en de kopstreek krijgen we een verdonkering.
Bij de maximum pigmentreeksen (zwart & bruin) zal deze verdonkering zich optimaal manifesteren, bij deze met de eerste reductiefactor (agaat & isabel) is deze verdonkering merkelijk minder zichtbaar.De pennen moeten volledig en egaal gemelaniseerd zijn. Deze melanine is ook matter tegenover deze van de klassieke kanaries. Nog resterende bruine phaeomelanine is foutief !Intermediaire vogels met opaalkenmerken moeten absoluut worden bestraft.De zeer duidelijke bestreping vertrekt van op de kop, via de rug en flanken tot aan de stuit.
De tint van de eumelanine is steeds iets matter tegenover de klassieke kanarie.
Brede en lange bestreping voor de maximum pigmentreeksen (‘zwart & bruin "50 – 50%" ! ) en smaller en meer onderbroken voor de agaat en isabelreeks.Deze mutatie komt voor in witte, gele en rode grondkleur. De combinatie met de ivoorfactor en/of de mozaïekfactor is mogelijk voor de rode en gele grondkleur.

- Bij de intensieve vragen we diepe, heldere en egale grondkleur. Geen schimmel.
- Voor de schimmels vragen we gelijk verdeelde schimmel met heldere en egale grondkleur.
- De Onyxwit komt voor met de dominant of recessief witfactor. De recessief witfactor geeft meer contrast. Bij de dominant witte grondkleur is minimale aanslag enkel toegelaten in de vleugelpennen.
- Bij onyx mozaïeken wordt het beschreven mozaïekpatroon gevraagd, oogstrepen moeten aanwezig zijn.
De vererving van de onyx is recessief en onafhankelijk.

TOELICHTING
Door het ontbreken van de phaeomelanine kan de grondkleur een warme tint laten zien, opletten dus dat de grondkleur steeds zuiver blijft.
Daar de onyx zeker in de zwart en de bruinreeksen een diepe melaninekleur vertoont in de rugdriehoek en op de kop, vertonen de flanken een iets lichtere tint, dit mag niet als fout beschouwd worden. Vollédige opbleking van de flanken blijft weliswaar foutief.
Door de afwezigheid van de phaeomelanine krijgen we bij de onyx soms een lichtere kleur in de flanken te zien.
Door selectie echter moet dit weg te kweken zijn en egaliteit geniet de absolute voorkeur.
De bestreping mag niet te zwak zijn omdat hierdoor de onyxkenmerken afzwakken.
Bij de witte grondkleur en de schimmels mag de bestreping nog iets breder zijn.
Ook door inbreng van de phaeo vrije mozaïek vogels krijgen we poppen zonder de minste vorm van phaeomelanine. Ook deze vogels beantwoorden aan de norm doch zal hun bestreping niet zo net zijn als bij de mannen, ook hier dient aandacht op gevestigd te worden.